Korzystając z linijki ustawionej prostopadle do sznurka [D3] 

tworzącego pion, można zmierzyć głębokość krzywizn kręgosłupa. W tym celu należy na wysokości odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa zmierzyć największą odległość pomiędzy pionem, a powierzchnią pleców[D4] .

KROK 4 – wpisanie wyników

Wyniki należy wpisać do formularza w tabelce 1 („indeks kifolordotyczny"), podając odległość w centymetrach z dokładnością do 0,5 cm.

Wartości prawidłowe:

·         Odcinek szyjny = 4 cm do 6,5 cm

·         Odcinek piersiowy = 0 cm

·         Odcinek lędźwiowy = 3 cm do 4,5 cm

2.     Odchylenie linii kręgosłupa od pionu w płaszczyźnie czołowej

Korzystając z pionu przyłożonego do guzowatości potylicznej zewnętrznej, można ocenić i zmierzyć  odległości linii kręgosłupa od pionu[D5] .

Jeżeli wyrostki kolczyste poszczególnych kręgów odsuwają się od linii pionowej kręgosłupa na boki o powyżej 5 mm, należy rozważyć konsultację u specjalisty (fizjoterapeuty, bądź lekarza), ponieważ może wiązać się to z rozwojem skoliozy.

3.     Współczynnik POTSI

Współczynnik POTSI określa symetrię tułowia w płaszczyźnie czołowej.

KROK 1 - zdjęcie

Do określenia tego współczynnika należy zrobić zdjęcie powierzchni pleców dziecka. Zdjęcie takie można wykonać zwykłym aparatem fotograficznym (najlepiej cyfrowym) i powinno obejmować:

·         głowę

·         całe plecy

·         miednicę (na zdjęciu powinien być widoczny początek szpary międzypośladkowej).

Na plecach badanego należy oznaczyć wyrostek kolczysty C7, czyli najbardziej wystający do tyłu wyrostek kostny na przejściu odcinka szyjnego w piersiowy[D6] .

Zdjęcie powinno być zrobione w pionie, aparat powinien być ustawiony w połowie długości kręgosłupa, a powierzchnia pleców badanego musi być ustawiona prostopadle do aparatu[D7] .

 KROK 2 – przygotowanie zdjęcia do pomiarów

Wyznaczenie wskaźnika POTSI polega na obliczeniu różnic pomiędzy poszczególnymi punktami zlokalizowanymi na plecach badanego.

Zdjęcie najlepiej jest wydrukować i nanieść na nie następujące informacje:

·         wyrostek kręgu szyjnego C7

·         wyrostki barkowe łopatek

·         doły pachowe

·         najgłębsze miejsca w trójkątach taliowych

·         początek szpary międzypośladkowej[D8]

Następnie z każdego z tych punktów należy poprowadzić prostą linię w następujący sposób:

1.       Z początku szpary międzypośladkowej pionowo w górę (do wysokości głowy)

2.       Z każdego dołu pachowego linię w kierunku kręgosłupa (prostopadle do pionowej linii narysowanej ze szpary międzypośladkowej)

3.       Z każdego trójkąta talii w kierunku kręgosłupa (prostopadle do pionowej linii narysowanej ze szpary międzypośladkowej)

4.       Z każdego wyrostka barkowego w kierunku kręgosłupa (prostopadle do pionowej linii narysowanej ze szpary międzypośladkowej).

KROK 3 – pomiary odległości pomiędzy punktami

Pomiary dzielimy na dwa etapy:

1.        W pierwszym etapie mierzymy odległości od zaznaczonych wcześniej punktów, do linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej. W ten sposób uzyskamy odległości:

·         i – odległość wyrostka kolczystego C7 od linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej

·         c – odległość lewego dołu pachowego do linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej

·         d – odległość prawego dołu pachowego do linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej

·         a – odległość lewego wcięcia talii do linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej

·         b – odległość prawego wcięcia talii do linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej.

2.       W drugim etapie mierzymy różnicę wysokości pomiędzy symetrycznymi punktami na ciele. Odległości te najlepiej jest mierzyć na linii pionowej narysowanej ze szpary międzypośladkowej:

·         e – odległość pomiędzy początkiem szpary międzypośladkowej, a wyrostkiem kręgu C7

·         f – odległość pomiędzy liniami narysowanymi z prawego i lewego trójkąta talii

·         g – odległość pomiędzy liniami narysowanymi z prawego i lewego dołu pachowego

·         h – odległość pomiędzy liniami narysowanymi z prawego i lewego wyrostka barkowego łopatki.

KROK 4 – obliczanie wskaźników

Zebrane pomiary należy wpisać w odpowiednią rubrykę w formularzu badania.

Za wartość idealną uważa się wartość 0 oznaczająca idealną symetrię ciała dziecka. Za wartości prawidłowe przyjmuje się wszystkie wartości poniżej wyniku 27.

4.     Ustawienie kolan

Obserwując dziecko od przodu należy zwrócić uwagę na ustawienie kolan. Podczas oglądania, nogi powinny być wyprostowane, a kostki i kolana złączone. Jeżeli badany nie jest w stanie złączyć całych nóg, wówczas możemy mieć do czynienia z:

·         Koślawieniem – gdy kolana są załączone, a kostki są od siebie oddalone[D9]

·         Szpotawieniem – gdy kolana są od siebie oddalone, a kostki złączone razem[D10] .

Gdy mamy do czynienia z jedną z powyższych sytuacji, wówczas powinniśmy, używając zwykłej linijki, zmierzyć odległość pomiędzy kostkami lub kolanami.[D11] \

Wynik podajemy w centymetrach z dokładnością do 0,5 cm.

5.     „Postać" – graficzne przedstawienie postawy ciała

Korzystając z załączonego rysunku[D12] ,

możliwe jest zaznaczenie pewnych specyficznych zmian w postawie ciała. Chodzi przede wszystkim o niesymetryczne ustawienie charakterystycznych punktów:

·         Głowy

·         Barków

·         Łopatek

·         Miednicy

·         Kolan

·         Linii kręgosłupa.

Aby określić symetrię postawy ciała wystarczy tylko nanieść na załączony rysunek odpowiednie dane.

Dla przykładu posłużymy się zdjęciem osoby o zmienionej symetrii tułowia[D13]

Na powyższym zdjęciu widać:

·         Obniżony prawy bark – na rysunku należy zaznaczyć tą sytuację rysując na prawym barku prostą strzałkę skierowaną pionowo w dół

·         Wysunięty do przodu i zrotowany do wewnątrz lewy bark – na rysunku, na lewym barku należy zaznaczyć strzałkę półkolistą skierowaną do góry i w prawo

·         Głowę przechyloną w lewo – na rysunku, nad głową zaznaczyć należy strzałkę półkolistą skierowaną w lewo i w dół

·         Prawą stronę miednicy uniesioną i cofniętą – na rysunku, na prawym biodrze należy zaznaczyć dwie strzałki: prostą, skierowaną pionowo do góry oraz półkolistą skierowaną w lewo i do dołu

·         Ewentualne skrzywienie linii kręgosłupa zaznacza się zgodnie z jego kierunkiem – np. przesunięcie odcinka piersiowego na prawo, a lędźwiowego w lewo w stosunku do linii pionowej tułowia zaznacza się na rycinie rysując odpowiednią linię

·         Koślawienie kolan – na rycinie zaznacza się szpotawe kolana rysując ich kształt wewnątrz prostokątów symbolizujących nogi

6.     STOPA – wskaźnik Wejsfloga

KROK 1 – wykonanie odbitki

Aby obliczyć wskaźnik Wejsfloga, należy najpierw wykonać odbitki obu stóp. Można do tego celu wykorzystać dwie czyste kartki formatu A4 (tak aby na kartce zmieściła się stopa) oraz farbki plakatowe.

Farbką (lekko rozprowadzoną wodą, o dowolnym kolorze) maluje się podeszwę stopy (druga stoi na podłożu) i natychmiast przykłada się ją do kartki papieru stając na niej, tak żeby obie stopy były równomiernie obciążone[D14] .

Następnie robi się to samo dla drugiej stopy.

KROK 2 – opracowanie odbitek

Wyschnięte odbitki należy teraz odpowiednio opracować obrysowując najpierw kontur stopy a następnie należy narysować na odbitce stopy 3 linie:

1.       „a"  styczna boczna – linia ta łączy najdalej bocznie wysunięty punkt na przodostopiu z najdalej bocznie wysuniętym punktem na pięcie[D15]

2.       „b" styczna przyśrodkowa – linia ta łączy najdalej przyśrodkowo wysunięty punkt na przodostopiu z najdalej przyśrodkowo wysuniętym punktem na pięcie[D16]

3.       „c" szerokość stępu – linia ustawiona prostopadle do stycznej bocznej „b" w najwęższym miejscu stępu

Na linii „c" oznaczamy punkty[D17] :

x – punkt na wewnętrznej granicy stępu (obrysu stopy)

x1 – punkt na zewnętrznej granicy stępu (obrysu stopy)

y – punkt przecięcia się linii „c" i „b"

y1 – punkt przecięcia się linii „c" i „a".

Uzyskane w ten sposób odcinki posłużą nam do obliczenia wskaźnika Wejsfloga.

KROK 3 – obliczenie wskaźnika

Należy teraz zmierzyć długości  wyznaczonych odcinków

·         x – x1  (szerokość stępu)

·         y – y1  (szerokość stopy)

Uzyskane wartości należy podstawić do wzoru:

Uzyskany wynik należy porównać z normami statystycznymi:

0 – 27 Stopa wydrążona

28 – 38 Stopa prawidłowa

39 – 50 Stopa płaska I°

51 – 66 Stopa płaska II°

67 – 100 Stopa płaska III°

101 – X Stopa Płaska IV°

7.     Test GREENMANA – badanie równowagi

Do wykonania tego testu potrzebny jest zegarek z sekundnikiem/stoper.

Test polega na utrzymaniu przez badanego danej pozycji przez 30 sekund.

Badany staje boso na płaskiej, twardej powierzchni z jedną nogą zgiętą w biodrze do 700 i kolanie.

Przeprowadza się go w trzech pozycjach:

POZYCJA 1[D18]

·        

Oczy otwarte

·         Ręce opuszczone wzdłuż tułowia

Krok ten należy powtórzyć dla każdej nogi oddzielnie.

POZYCJA 2[D19]

·         Oczy otwarte

·         Ręce skrzyżowane na klatce piersiowej, dłonie na barkach

Krok ten należy powtórzyć dla każdej nogi oddzielnie.

POZYCJA 3[D20]

·         Oczy zamknięte

·         Ręce skrzyżowane na klatce piersiowej, dłonie na barkach

Krok ten należy powtórzyć dla każdej nogi oddzielnie.